با توجه به پژوهش های اخیر در سیستم های سیاره ای اطراف، ممکن است حیات وجود داشته باشد. در کهکشان ما میلیاردها سیستم سیاره ای وجود دارند که در آنها بیش از یک سیاره می توانند قابل سکونت باشند. براساس آخرین یافته های فضاپیمای کپلر، جفت سیاره ای مشاهده شده است که امکان حیات در هر دو سیاره وجود دارد. زاویه حرکت مداری این دو سیاره به دور ستاره میزبان تنها 10 درصد با هم تفاوت دارد و بدین ترتیب این دو سیاره به حفظ حیات یکدیگر کمک می کنند. به این گونه سیستم های چندگانه سیستم های چند سکونت پذیر می گویند.
استفان و گونجی لی از مرکز اخترفیزیک دانشگاه هاروارد به بررسی دقیق سیستم های چند سکونت پذیر پرداختند. براساس گفته های آنها تصور اینکه دو سیاره در فاصله بسیار نزدیک از یکدیگر حرکت می کنند بسیار جذاب است. طبق بررسی های انجام شده فاصله این دو سیاره تنها 40 برابر فاصله ماه تا زمین است. در نظر داشته باشید که مریخ در نزدیک ترین زمان به زمین، در فاصله 200 برابری ماه تا زمین قرار دارد. لحظه ای تصور کنید که دو سیاره سکونت پذیر با ساکنانش در فاصله بسیار نزدیک از هم باشند. شاید در آن صورت بتوان به جای سفر به یک کشور خارجه در تعطیلات تابستانی به سیاره همسایه سفر کرد. وقتی دو سیاره در چنین فاصله نزدیکی با یکدیگر قرار دارند، رویدادهای بسیار جالبی اتفاق می افتند. توجه داشته باشید که فصل های زمینی به دلیل انحراف 23.5 درجه ای حرکت چرخشی زمین به دور خود نسبت به جهت حرکت دورانی روی می دهد. تغییر حتی چند درجه ای در این مقدار می تواند موجب ایجاد عصر یخبندان شود. پس در این صورت دو سیاره نزدیک به هم تاثیر زیادی بر مدار و همچنین آب و هوای هم دارند و در این صورت آب و هوای آنها ثابت نیست. براساس یافته های دانشمندان مشخص شد که به جز در موارد بسیار نادر، جفت سیاره ها تاثیر بسیار زیادی بر آب و هوای یکدیگر ندارند و ویژگی های آب و هوایی آنها تقریبا ثابت است.
رویداد جالب دیگر مربوط به جفت سیاره ها، انتقال مواد در بردارنده حیات ( مانند کربن ) با جدا شدن تکه هایی از سطح یک سیاره به سیاره دیگر است. برای آشنایی بیشتر با این پدیده لازم به ذکر است که در روی زمین بیش از 100 شهاب سنگ با منشا مریخی یافته شده است. نکاتی که امکان این انتقال را تسهیل می کنند به شرح زیر می باشند.
- اول اینکه انرژی لازم برای انتقال مواد از دو سیاره نزدیک به هم بسیار کم است؛ بدین ترتیب امکان نجات یافتن میکروارگانسیم ها پس از برخورد با سیاره دیگر بسیار بیشتر می شود.
- دوم اینکه زمان لازم برای این انتقال بین سیاره ای بسیار اندک است.
- با توجه به مسیر کوتاه بین دو سیاره و گرانش بالای آنها در فاصله بین سیاره ای خودشان، احتمال اینکه تکه جدا شده از سیاره اول با موفقیت به سیاره دوم برسد، بسیار زیاد است. در واقع این فاصله کم باعث می شود که عوامل اختلالی شامل ذرات بین سیاره ای و مراکز گرانشی جاذب تکه کمتر باشند و بدین ترتیب راه رسیدن به سیاره مقصد تسهیل شود.
براساس گزارش های استفان، جفت سیارات می توانند ریشه اجداد مشترک داشته باشند. بدین ترتیب باید بررسی زیستی ژنتیکی میکروبی آنها به صورت مشترک انجام شود. چنین اکتشافاتی می توانند به بررسی حیات فرازمینی کمک بسیار زیادی بکنند.
